Grenzen
In deze tijden gaat het veel over grenzen. Poetin wil de zeegrenzen in de Oostzee ten voordele van Rusland aanpassen. In 2014 trok hij de grens van Oekraïne over om delen van Oekraïens grondgebied, o.a. de Krim te annexeren. In het Midden-Oosten gaat de strijd al 80 jaar over de grens tussen Israël en Palestina en over de vraag of Israël daar überhaupt wel mag bestaan. In Soedan willen moslims de grens verleggen in hun voordeel, ten nadele van de christenen. In ons land zijn, na de Tweede Kamerverkiezingen van vorige jaar, de grenzen ook opgeschoven. Radicaal rechts is mede aan de macht gekomen en de vraag is wat dat betekent voor de toekomst van ons democratische land. Geert Wilders beroept zich met regelmaat op het joods-christelijke fundament, maar steeds meer mensen vragen zich terecht af of hij wel weet wat de joods-christelijke wortels van onze beschaving inhouden.
Laat ik helder zijn: de humaniteit van onze samenleving hebben we vooral aan de Bijbel te danken; aan de Tien Woorden en de werken van barmhartigheid die we aan het Nieuwe Testament kunnen ontlenen. Deze leefregels roepen ons op om juist over onze eigen grenzen heen te gaan om de meest kwetsbaren te helpen. We worden opgeroepen recht en gerechtigheid te doen. De barmhartige Samaritaan deed het.
In de geschiedenis van het hertogdom Kleef gingen mensen ook over grenzen heen. Vluchtelingen uit de Nederlanden, Wallonië en delen van het huidige Duitsland sloegen in de 16e en 17e eeuw op de vlucht en vonden in het Hertogdom Kleef geloofsvrijheid. Op sommige momenten werden plaatsen bevolkt door 25 à 50 procent vluchtelingen. Zet u dit eens over naar de huidige verhoudingen. In de afgelopen negen jaar kwamen er gemiddeld jaarlijks 24.000 vluchtelingen naar Nederland. Dan hebben we het over nog geen 0,15 procent.
Schaam je rot Nederland, zou ik willen zeggen. Wat is er gebeurd met onze joods-christelijke traditie? Wat is er gebeurd met de oproep op te komen voor het recht van de vreemdeling, de weduwe en de wees?
Toen ik predikant in Vilvoorde (B) was (1991-1998) kwam er een aantal vluchtelingen uit Congo op mijn weg. Een moeder, een peuter en een meisje van 16. De moeder overleed enige maanden na haar aankomst. De peuter verbleef tien jaar in ons gezin. Hierna werd ze in Londen verenigd met haar vader, 2 broers en 2 zussen. Onlangs werd ze dertig. Ze is criminoloog en helpt nu in Engeland ex-criminelen te re-integreren. Wat ben ik blij dat haar moeder de grens over vluchtte naar Oeganda en daarna per vliegtuig naar Europa kwam om de burgeroorlog in Congo te ontvluchten; een burgeroorlog die inmiddels meer dan één miljoen, ja u leest het goed één miljoen, mensenlevens kostte.
Er is een joods gezegde: wie een mensenleven redt, redt de wereld. Iets om over na te denken.
Ds. D. Blom
Laat ik helder zijn: de humaniteit van onze samenleving hebben we vooral aan de Bijbel te danken; aan de Tien Woorden en de werken van barmhartigheid die we aan het Nieuwe Testament kunnen ontlenen. Deze leefregels roepen ons op om juist over onze eigen grenzen heen te gaan om de meest kwetsbaren te helpen. We worden opgeroepen recht en gerechtigheid te doen. De barmhartige Samaritaan deed het.
In de geschiedenis van het hertogdom Kleef gingen mensen ook over grenzen heen. Vluchtelingen uit de Nederlanden, Wallonië en delen van het huidige Duitsland sloegen in de 16e en 17e eeuw op de vlucht en vonden in het Hertogdom Kleef geloofsvrijheid. Op sommige momenten werden plaatsen bevolkt door 25 à 50 procent vluchtelingen. Zet u dit eens over naar de huidige verhoudingen. In de afgelopen negen jaar kwamen er gemiddeld jaarlijks 24.000 vluchtelingen naar Nederland. Dan hebben we het over nog geen 0,15 procent.
Schaam je rot Nederland, zou ik willen zeggen. Wat is er gebeurd met onze joods-christelijke traditie? Wat is er gebeurd met de oproep op te komen voor het recht van de vreemdeling, de weduwe en de wees?
Toen ik predikant in Vilvoorde (B) was (1991-1998) kwam er een aantal vluchtelingen uit Congo op mijn weg. Een moeder, een peuter en een meisje van 16. De moeder overleed enige maanden na haar aankomst. De peuter verbleef tien jaar in ons gezin. Hierna werd ze in Londen verenigd met haar vader, 2 broers en 2 zussen. Onlangs werd ze dertig. Ze is criminoloog en helpt nu in Engeland ex-criminelen te re-integreren. Wat ben ik blij dat haar moeder de grens over vluchtte naar Oeganda en daarna per vliegtuig naar Europa kwam om de burgeroorlog in Congo te ontvluchten; een burgeroorlog die inmiddels meer dan één miljoen, ja u leest het goed één miljoen, mensenlevens kostte.
Er is een joods gezegde: wie een mensenleven redt, redt de wereld. Iets om over na te denken.
Ds. D. Blom
terug