Het is weer voorbij die mooie zomer
Als ik nadenk over de inhoud van dit artikel speelt regelmatig de tekst door mijn hoofd van het liedje van Gerard Cox ‘Het is weer voorbij die mooie zomer’. Natuurlijk komt die gedachte bij je op als je een mooie vakantie achter de rug hebt. Dat op zich is al een voorrecht. Vele mensen zijn aan huis gebonden vanwege ziekte, ouderdom of gebrek aan geld. Zij hebben de hele zomer thuis doorgebracht. Niet dat daar iets mis mee is, maar het is toch fijn als je je, al is het maar voor enkele dagen, kan onderdompelen in een andere wereld.
Bij mijn thuiskomst bleek dat de mooie zomer nog lang niet voorbij zal zijn. Na een huisbezoek op de warmste dag van het jaar stapte ik in de auto. Ik maakte een foto van het dashboard: 41°C.
De temperatuur was bij thuiskomst gedaald tot 34°C. In Israël, waar ons gezin van 1987-1991 woonde, waren dit ‘gewone’ zomertemperaturen, maar in Nederland is het toch weer even wennen. Zeker voor oudere mensen zou het fijn zijn als het weer wat ‘normalere’ temperaturen zijn. Bij het lezen van dit verhaal zal dat zeker zo zijn.
We staan aan de start van het nieuwe seizoen. Een seizoen waarin we samen verder denken over de toekomst van onze gemeente. In de laatste gemeentevergadering (zie het verslag elders in Van Huis tot huis) werd gekozen voor de aanstelling van twee werkgroepjes. Eén groepje gaat zich buigen over de financiële positie van onze gemeente op de lange termijn. Een ander groepje gaat aan de slag met de vraag: wat hebben we nodig om gemeente te zijn (al dan niet onder de vleugels van een andere gemeente)? Op een volgende gemeentemorgen horen we hier zeker meer over.
Verder staan er naast de zondagse vieringen weer diverse activiteiten op het programma.
De regionale zangmiddag op 28 september, de vijf leerhuisavonden, de gezamenlijke oogstdienst met onze partnergemeente Goch op 3 november en zo is er nog veel meer om naar uit te kijken.
Naast het samen vieren en leren is voor het gemeentezijn het omzien naar elkaar van groot belang. Zeker op het moment dat mensen het zwaar hebben door ziekte, ouderdom en tegenslag. In onze gemeente zijn een aantal mensen ernstig ziek. Van belang blijft dat wij naar hen om zien. Onderling pastoraat noemen we dat. In de ontmoeting met mensen ervaar ik hoe dit wordt gewaardeerd. Even een belletje, een bezoekje of een kaartje. Als u dat zelf eens mocht ervaren weet u wat dat betekent.
Op 15 september starten we het nieuwe seizoen. We nemen na de dienst in de kerk afscheid van een aantal vrijwilligers en vervolgen in de Regenboog met een kort samenzijn onder het genot van een kopje koffie/thee en naar ik begreep met iets lekkers erbij.
Bij mijn thuiskomst bleek dat de mooie zomer nog lang niet voorbij zal zijn. Na een huisbezoek op de warmste dag van het jaar stapte ik in de auto. Ik maakte een foto van het dashboard: 41°C.
De temperatuur was bij thuiskomst gedaald tot 34°C. In Israël, waar ons gezin van 1987-1991 woonde, waren dit ‘gewone’ zomertemperaturen, maar in Nederland is het toch weer even wennen. Zeker voor oudere mensen zou het fijn zijn als het weer wat ‘normalere’ temperaturen zijn. Bij het lezen van dit verhaal zal dat zeker zo zijn.
We staan aan de start van het nieuwe seizoen. Een seizoen waarin we samen verder denken over de toekomst van onze gemeente. In de laatste gemeentevergadering (zie het verslag elders in Van Huis tot huis) werd gekozen voor de aanstelling van twee werkgroepjes. Eén groepje gaat zich buigen over de financiële positie van onze gemeente op de lange termijn. Een ander groepje gaat aan de slag met de vraag: wat hebben we nodig om gemeente te zijn (al dan niet onder de vleugels van een andere gemeente)? Op een volgende gemeentemorgen horen we hier zeker meer over.
Verder staan er naast de zondagse vieringen weer diverse activiteiten op het programma.
De regionale zangmiddag op 28 september, de vijf leerhuisavonden, de gezamenlijke oogstdienst met onze partnergemeente Goch op 3 november en zo is er nog veel meer om naar uit te kijken.
Naast het samen vieren en leren is voor het gemeentezijn het omzien naar elkaar van groot belang. Zeker op het moment dat mensen het zwaar hebben door ziekte, ouderdom en tegenslag. In onze gemeente zijn een aantal mensen ernstig ziek. Van belang blijft dat wij naar hen om zien. Onderling pastoraat noemen we dat. In de ontmoeting met mensen ervaar ik hoe dit wordt gewaardeerd. Even een belletje, een bezoekje of een kaartje. Als u dat zelf eens mocht ervaren weet u wat dat betekent.
Op 15 september starten we het nieuwe seizoen. We nemen na de dienst in de kerk afscheid van een aantal vrijwilligers en vervolgen in de Regenboog met een kort samenzijn onder het genot van een kopje koffie/thee en naar ik begreep met iets lekkers erbij.
terug