Home

De behoefte aan gedenken en het delen van verdriet en rouw neemt toe. Dit is te merken aan de belangstelling voor Nationale herdenkingsdagen, maar ook bij het gedenken van rampen of bij de dood van bekende personen.
De kerkelijke traditie kent het gedenken van overledenen al heel lang. Bij de rooms-katholieke kerk staat dit feest al sinds de tiende eeuw in Bourgondië op de kalender. Het heet Allerzielen en vindt jaarlijks plaats op 2 november, de dag na Allerheiligen. De viering voert terug op de oude overtuiging dat de mens bestaat uit een lichaam en een ziel. Na het overlijden scheidt de ziel zich van het lichaam om terug te keren tot God. Sinds de veertiende eeuw werd het feest algemeen gevierd binnen de rooms-katholieke kerk. De pestepidemieën die Europa teisterden speelden hierbij een rol.
In de protestantse traditie vond het gedenken van de overleden plaats op Oudejaarsdag. Op vele plaatsen is die datum losgelaten en vindt de gedachtenis meestal plaats op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, de zondag voor Advent. In de steden zoeken sommige protestantse gemeenten steeds vaker aansluiting bij de katholieke traditie en vindt de gedachtenis plaats op Allerzielen of op de eerste zondag hierna.
In de protestantse kerk in Gennep gedenken we dit jaar op 20 november de mensen die in het voorbije kerkelijke jaar zijn overleden. We noemen de namen van dierbaren uit de eigen gemeente, maar gemeenteleden kunnen ook namen doorgeven van familieleden die in die periode zijn overleden. Bij het noemen van de naam zal steeds een kaars worden aangestoken. Verder krijgt iedere kerkganger de gelegenheid om een waxinelichtje aan te steken voor een dierbare overledene.
Gedenken is belangrijk. De naam van de overledene wordt nog een keer genoemd. In de Bijbel vertelt een naam wie iemand is, wat zijn betekenis is. Met het noemen van een naam leeft iemand voort in onze gedachten. Zij of hij wordt niet vergeten. Nooit. De overleden blijven voor altijd bij ons.