Op weg naar een beter normaal!
De voorbije twee jaren waren voor velen een hectische tijd. De pandemie verstoorde ons ‘normale’ leven. Een leven dat bestond uit werken, naar school gaan, ongeremd vrienden en familie ontmoeten, of genieten van ons pensioen.
Mensen die er geld voor hadden konden het café of restaurant bezoeken, één of meerdere keren per jaar op vakantie, of naar theater, festival of concert. Ik schrijf met nadruk mensen die er het geld voor hadden. Honderdduizenden Nederlanders hebben dat niet en ook in de nabije toekomst niet. In de jaren vijftig, waarin ik opgroeide, kon de grote meerderheid van de bevolking geen gebruik maken van al die ‘luxe’ en toch waren we over het algemeen gelukkig; misschien wel gelukkiger dan vandaag.
In de voorbije twee jaar heb ik me regelmatig gestoord aan ‘de schreeuwers’ die juist die luxe (vakantie, theater, festival of restaurant etc.) het meest misten. Die luxe leek belangrijker dan de gezondheid en het welzijn van de meest kwetsbaren (ouderen, mensen met een broze gezondheid, gezinnen driehoog in een flatje).
Begrijp me niet verkeerd, ook ik heb bepaalde zaken gemist. Vooral een bezoek aan of van onze dochter en gezin in Canada. Ruim vier jaar zag ik ze niet. Maar ik kan goed relativeren en herinner me dat ik, als kind, mijn tante uitzwaaide die emigreerde naar Canada. Ik heb haar nog twee keer gezien, bij het overlijden van mijn opa en oma. Vandaag hebben we skype en facetime wat een luxe kan dat zijn.
Het grote gevaar van onze tijd is dat velen doorgeschoten zijn in individualisme en egocentrisme en bovendien genot als een recht zien. Als ik alleen oog heb voor het eigen plezier bestaat de kans dat mijn vrijheid en genot ten koste gaat van anderen.
De Bijbel vertelt ons dat vrijheid en verantwoordelijkheid samen horen te gaan. Verder leert de Bijbel ons ook creativiteit, de mogelijkheid om nieuwe wegen te ontdekken, om te gaan met onverwachte situaties. Juist een pandemie biedt ons de ruimte om die nieuwe wegen te zoeken en te gaan. Bijvoorbeeld de sportscholen zijn dicht: ga samen wandelen of fietsen. Je mag niet naar het buitenland: ga je eigen land verkennen. De theaters zijn gesloten: lees een boek en haal zo de verbeelding in huis. De kerken zijn gesloten: neem de kerkdienst op of stream de dienst live. Je kunt niet bij elkaar op bezoek: stuur een brief, of (video)bel de ander.
Deze zondag gaat onze kerk weer open. Samen zingen, bidden, leren en vieren, de klanken van het orgel, het praatje met elkaar. We zullen het eens te meer waarderen. Ik hoop dat we als maatschappij samen op weg gaan naar een beter normaal, we omzien naar elkaar en vooral de meest kwetsbaren niet vergeten. En durft u nog niet naar de kerk, of heeft u sowieso behoefte aan een praatje, schroom niet om contact op te nemen met de pastoraal verantwoordelijke voor uw wijk/dorp of de predikant. De contactgegevens vindt u ook op de website. Ga met God en Hij/Zij zal met u zijn (lied 416 uit het Liedboek 2013).
Ds. Derk F. Blom
Mensen die er geld voor hadden konden het café of restaurant bezoeken, één of meerdere keren per jaar op vakantie, of naar theater, festival of concert. Ik schrijf met nadruk mensen die er het geld voor hadden. Honderdduizenden Nederlanders hebben dat niet en ook in de nabije toekomst niet. In de jaren vijftig, waarin ik opgroeide, kon de grote meerderheid van de bevolking geen gebruik maken van al die ‘luxe’ en toch waren we over het algemeen gelukkig; misschien wel gelukkiger dan vandaag.
In de voorbije twee jaar heb ik me regelmatig gestoord aan ‘de schreeuwers’ die juist die luxe (vakantie, theater, festival of restaurant etc.) het meest misten. Die luxe leek belangrijker dan de gezondheid en het welzijn van de meest kwetsbaren (ouderen, mensen met een broze gezondheid, gezinnen driehoog in een flatje).
Begrijp me niet verkeerd, ook ik heb bepaalde zaken gemist. Vooral een bezoek aan of van onze dochter en gezin in Canada. Ruim vier jaar zag ik ze niet. Maar ik kan goed relativeren en herinner me dat ik, als kind, mijn tante uitzwaaide die emigreerde naar Canada. Ik heb haar nog twee keer gezien, bij het overlijden van mijn opa en oma. Vandaag hebben we skype en facetime wat een luxe kan dat zijn.
Het grote gevaar van onze tijd is dat velen doorgeschoten zijn in individualisme en egocentrisme en bovendien genot als een recht zien. Als ik alleen oog heb voor het eigen plezier bestaat de kans dat mijn vrijheid en genot ten koste gaat van anderen.
De Bijbel vertelt ons dat vrijheid en verantwoordelijkheid samen horen te gaan. Verder leert de Bijbel ons ook creativiteit, de mogelijkheid om nieuwe wegen te ontdekken, om te gaan met onverwachte situaties. Juist een pandemie biedt ons de ruimte om die nieuwe wegen te zoeken en te gaan. Bijvoorbeeld de sportscholen zijn dicht: ga samen wandelen of fietsen. Je mag niet naar het buitenland: ga je eigen land verkennen. De theaters zijn gesloten: lees een boek en haal zo de verbeelding in huis. De kerken zijn gesloten: neem de kerkdienst op of stream de dienst live. Je kunt niet bij elkaar op bezoek: stuur een brief, of (video)bel de ander.
Deze zondag gaat onze kerk weer open. Samen zingen, bidden, leren en vieren, de klanken van het orgel, het praatje met elkaar. We zullen het eens te meer waarderen. Ik hoop dat we als maatschappij samen op weg gaan naar een beter normaal, we omzien naar elkaar en vooral de meest kwetsbaren niet vergeten. En durft u nog niet naar de kerk, of heeft u sowieso behoefte aan een praatje, schroom niet om contact op te nemen met de pastoraal verantwoordelijke voor uw wijk/dorp of de predikant. De contactgegevens vindt u ook op de website. Ga met God en Hij/Zij zal met u zijn (lied 416 uit het Liedboek 2013).
Ds. Derk F. Blom
terug